teoman istasyon insanları

Ruhidir benim adım hiç çıkamam evimden
Dostlar uydururum hayali mutluyumdur bu yüzden
Bir çiçek dürbününden insanlara bakarken
Bir gün bir istasyon gördüm trenleri geciken
Yolcular ellerinde tek gidişlik bir bilet
Henüz bilmeseler de hayat bundan ibaret
İstasyon insanları burdalar tesadüfen
Aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden
Eskiden çok eskiden ben daha çok küçükken
Henüz cennet plajı otopark olmamışken
Mercanların arasında küçük balıklar vardı
En güzellerin el boyunda kavuniçi olanlardı
Bir gün bir rüya gördüm o kavuniçi balık benmişim
Büyümem beklenmeden afiyetle yenmişim
İstasyon insanları burdalar tesadüfen